Hotze Schuil
Harlingen
Statue von Hotze Schuil, berühmter friesischer „Kaatser“ (Kaatsen = Friesischer Handball)
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
Hotze Schuil (1924 Harlingen – 2005 Harlingen) war ein berühmter friesischer „Kaatser“. Kaatsen wird auch als „Friesischer Handball“ bezeichnet. Schuil war von 1942 bis 1972 als Kaatser aktiv. Ein Harlinger durch und durch. 28 Jahre stand er an der Spitze der ewigen Kaats-Legenden, bis Piet Jetze Faber seine Gesamtpunktzahl übertrumpfte. Schuil stand 10 Mal im Finale des Kaats-Turniers PC, und er gewann 6 Mal. 3 Mal wurde er zum PC-„König“ (der höchste Titel innerhalb des Kaatssports, der dem besten Spieler der Gewinnermannschaft verliehen wird) gekrönt. Für Harlingen gewann er 8 Mal den Kaats-Wettkampf Bondspartij. Während seiner Karriere gewann er 83 Mal den Titel „König“, und er war der Kaiser unter den Königen.
Auf Initiative der Stiftung Ouwe Seunen wurde auf dem Zuiderplein in der Stadt Harlingen eine Statue von Hotze Schuil errichtet. Diese wurde am 5. Juli 2006 von dem ehemaligen Bürgermeister Arlman und von drei Enkeln des Kaatsers enthüllt.
Hier finden Sie Hotze Schuil
Standbeeld Hotze SchuilZuiderplein
Harlingen Route planen
vanaf jouw locatie
-
Franeker bevrijd
Franeker bevrijd
Op 15 april 1945 wordt Franeker bevrijd. ‘s Middags bereikt een verkenningseenheid van de Royal Canadian Dragoons, komend vanuit Leeuwarden, als eerste de stad. Diezelfde dag trekken de overgebleven Duitse militairen zich terug richting Harlingen. Om hun aftocht te dekken blazen ze de brug aan het Leeuwarderend op.
In de vroege ochtend van zondag 15 april heerst in Franeker een gespannen stilte. Volgens de geruchten zouden de Canadezen Leeuwarden al in handen hebben en nu onderweg zijn naar Franeker. Reikhalzend wordt naar de komst van de Tommies uitgekeken. Maar er zijn nog Duitse soldaten in de stad. Dan wordt de stilte verscheurd door drie geweerschoten die waarschuwen voor een enorme ontploffing.
Om hun aftocht in de richting van Harlingen te dekken, blazen de bezetters de brug aan het Leeuwarderend, die meestal Saakstra’s brug wordt genoemd, op. Saakstra’s brug is een essentieel punt in de enige doorgaande route van Leeuwarden naar de havenstad. Het taaie stalen bouwwerk geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Tot vijf maal toe moet er een springlading tot ontploffing worden gebracht, alvorens de Duitsers het genoeg vinden en haastig vertrekken. De omliggende panden lopen veel schade op. Vooral het Bondshotel, tegenwoordig de Stadsherberg, moet het ontgelden.
Onmiddellijk beginnen de inwoners van Franeker aan een provisorisch herstel. Bij het station liggen spoorstaven, die door een grote groep mannen op de schouder naar de brug worden gedragen en van kant naar kant worden gelegd. Bielzen komen daar overheen te liggen. Als het werk bijna klaar is, staat de eerste Canadese verkenningswagen al te wachten. In de middag rijdt een grote colonne Canadees oorlogsmaterieel, waaronder tanks, over de straatweg vanaf Leeuwarden naar Franeker.
Van heinde en ver is de plaatselijke bevolking naar de straatweg gegaan om het spektakel te bekijken. Aangekomen in Franeker volgt een ware zegetocht door de stad. ’s Avonds trekt het zware materieel zich weer terug richting Leeuwarden, maar de volgende dag, maandag 16 april, rijdt de colonne opnieuw door Franeker om op te rukken naar Harlingen.
De Canadezen vestigen een hoofdkwartier in het monumentale stadhuis. Ze blijven er nog tot het eind van 1945, alvorens terug te keren naar huis.
